personne

personne¹ [person]

〈v.〉

1 persoon ⇒ mens, iemand

2 lichaam

3 〈taalkunde〉persoon

♦voorbeelden:

1    personne à (la) charge • persoon in wiens levensonderhoud men voorziet

      personne âgée • bejaarde

      les Personnes divines • de Drie-eenheid

      grande personne • volwassene

      la personne humaine • de mens

      〈juridisch〉 personne morale • rechtspersoon

      〈juridisch〉 personne physique • natuurlijke persoon

      par une tierce personne, par personne interposée • via een tussenpersoon

      toute sa personne rayonnait la joie de vivre • heel zijn, haar wezen straalde levensvreugde uit

      aimer, soigner sa personne • zichzelf verwennen

      exposer sa personne • zijn leven in de waagschaal stellen

      faire grand cas de sa (petite) personne • zeer met zichzelf ingenomen zijn

      payer de sa personne • zich niet ontzien

      en personne • in eigen persoon

      par personne • per persoon

      une personne • iemand

2    il est bien (fait) de sa personne • hij is knap van uiterlijk

3    roman écrit à la première personne • roman geschreven in de ik-vorm

————————

personne² [person]

〈onbepaald voornaamwoord〉

1 〈in zinnen met negatieve inhoud, na comparatieven, na vragen waarop ‘nee’ verwacht wordt〉iemand

2 〈met ‘ne’ of als antwoord op vraag〉niemand

♦voorbeelden:

1    il joue du piano comme personne • hij speelt piano als de beste

      vous le savez mieux que personne • u weet het beter dan wie ook

      sans avoir vu personne • zonder iemand gezien te hebben

2    personne d'autre que lui n'est capable de le faire • niemand anders dan hij kan het doen

      je n'ai rencontré personne de sérieux • ik ben geen serieus iemand tegengekomen

1. f

1) persoon

2) lichaam

2. pron

(n)iemand

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.